A Deweyan Approach to Religious and Moral Education

Pragmatizmin öncü filozoflarından olan John Dewey, genel olarak felsefesinde insanın karşılaştığı problemlere çözümler sunmaya çalışmıştır. Bu çözümlerinde onun düalizme karşı olduğu, çevresiyle uyumuna ehemmiyet verdiği ve insan deneyimini merkeze aldığı görülmektedir. Felsefesinin bu temel özellikleri başta eğitim felsefesi olmak üzere din ahlaka ilişkin fikirlerinde de öne çıkmaktadır. Dewey’in felsefesi, deneyime dayalı ilerlemeci bir karakter taşımaktadır. Literatürde felsefesiyle ilgili çok sayıda araştırma olmasına rağmen ahlak eğitimine yönelik yaklaşımını ortaya koyan ikincil çalışmaya rastlanmamıştır. makalenin amacı, eserlerinden yola çıkarak koymaktır. amaca bağlı araştırmanın sorusu şöyle belirlenmiştir: Dewey’e göre eğitimi nasıl olmalıdır? anlayışına bakıldığında, düşüncesinde özel doğruluk iddiaları nedeniyle dogmatik alan görülebileceği gibi insana sunduğu açıklıklar imkânlar alanı da görülebilir. bağlamda Dewey’in, kurumsallaşmış dinleri eleştirmekle birlikte dini doğal eğilimi mahrem gördüğü anlaşılmaktadır. Buna onun, dinin, okullarda bilimsel anlayışla resmi şekilde öğretilmesine sıcak bakmadığı söylenebilir. Bunun nedenleri şunlar sıralanabilir: 1. Herhangi dini, kanıta yöntemle ele almanın doğasına aykırı olması. 2. Çok kültürlü toplumlarda öğretmek için hangi dinin seçileceği problemi. 3. Okullarda birden fazla seçilse bile dinlerin kendilerine mahsus iddialarının sosyal bütünlüğe zarar verebilme ihtimali. Görüldüğü örgün mesafeli yaklaşım sergilese çocukların gençlerin almalarına değildir. Bu, gelişimlerine uygun almaları disiplinler arası iş birliğine ihtiyaç olduğunu belirtmesinden anlayışı incelendiğinde, ahlaki eyleme yön veren soyut evrensel ilkeye yer verilmediği Ona eylemin doğasında belirsizlik çatışma vardır. nedeni ise eylemde bulunurken farklı kaynaktan gelen etkilerin iç içe girmesidir. Kişi eylem sırasında, bireysel amaçları dikkate alma, hak sorumlulukları gözetme, sonuçlarını hesap etme ilkeleri deneyimde doğrulamaya tabi tutma birçok hususu göz önünde bulundurmak durumundadır. süreçlerde akıl deneyim birliği hâlindedir. Aklın aktif olduğu deneyim, yaşamın rehberidir. anlayışı, bakışına yansımaktadır. okullarda, doğasını deneyimlerini görmezden gelerek teorik öğretmeye çalışmak doğru Zira bilgisi, insanı iyi karakterli yapmaz, ancak deneyimleri aracılığıyla iyiliğe ulaşabilir. O hâlde verilirken, eğitimin doğasına, deneyimlerine yaşamına dikkat edilmelidir. yaklaşımı değerlendirildiğinde kimi noktalarda benzerlik, farklılık arz ettiği Benzer noktalardan başlamak gerekirse, her iki konuya yaklaşımında mümkün mertebe düalizmden kaçındığı, temelli savunduğu ek o, hem konusunda bilgileri insanlara öğretmenin onları daha dindar veya yapmayacağı kanaatindedir. yerine eğitimini önermektedir. Farklılıklara gelecek olursak, eğitiminin bütün eğitimle verilmesinden yana Son araştırmada, konuyla yazılı çalışmaları nitel yöntemlerinden doküman incelemesi yoluyla incelenmiş toplanan veriler içerik analizi ile yorumlanmıştır.